Του Άι Θεράποντα τα μαστόρια !

 Στρατῆς Γιαννῖκος

Για να μπορείς να πιστεύσεις στη ζωή, πρέπει να πιστεύσεις στο θαύμα!

         Κι είναι το θαύμα που ακροβατεί ανάμεσο ουρανού και γης! Είναι οι τρούλοι που σε πάνε στα ουράνια και μαστόρια που χαμογελούν με τα σφυριά στα χέρια και τα καρφιά στα δόντια. 
         Για να δαγκάσεις τη ζωή πρέπει ν’ ανέβεις στα ουράνια. Σαν δεν μπορείς, βρίσκονται στο δρόμο σου παπάδες που πετάνε στην άκρη τα καλυμαύχια. Ανεβαίνουν στην πιο ψηλή την κορυφή της εκκλησιάς, για να πετάξουν οι προσευχές τους ακόμη πιο ψηλά κι απόκριση να πάρουν παρευθείς απ’ τον Θεό. 

Πετάνε στους ουρανούς οι φωνές μας. Κάτω η αγορά δεν χαμπαριάζει από ύμνους. Ο φτερωτός θεός, της αγοράς ο μπαγαμπόντης, σουλατσάρει αμέριμνος στην πολύβουη Ερμού. Τα μαστόρια ντούκου ντούκου συνεχίζουν το έργο τους. Τα βαπόρια σφυράνε αμέριμνα. Οι ταξιδιώτες ακουμπισμένοι στην κουπαστή στρέφουν τη ματιά τους στον Άγιο Θεράποντα. Περιπατητές της παραλίας μιας κοιτάνε τη θάλασσα κι ύστερα από τις κόγχες του τρούλου η ματιά τους μαγνητίζεται. Ποιοι αλήθεια δεν νογούν τις ροές του χρόνου, που μια μπρος μια πίσω μάς πάει; 

 Μόνο σημάδι, μόνη πυξίδα, μόνη ασφάλεια στις μεταβολές του κόσμου, στις αλλαγές του χρόνου είναι τούτος εδώ ο τρούλος. Τόσο δεμένος με τη γης, τόσο κοντά στον ουρανό. Κι είν’ τα μαστόρια του που τον κρατάνε στο ύψος του!